Sanal,ben,onlar,biz,hepimiz

Daha önce Msn kullanımında dünya ülkeleri arasında hatırı sayılır bir derece almıştık, bu hafta Facebook kullanımında dünya dördüncülüğü ile yüzümüz bir kere daha güldü. Facebook yöneticisi Türkler'in ne kadar sosyal insanlar olduğuna dikkat çekerek, kutladı! Sıra Twitter anketine gelene kadar, eminim Türk kullanıcı sayısı hatırı sayılır derecede artacak, ve bu ankettende alnımızın akıyla çıkacağızdır. Yani umuyorum, bekliyorum.
Gerçi bu araştırmaları yaparken neyi sayıyorlar, tam olarak anlamış değilim. Benim bir arkadaşım var, kendisine ait 7 ayrı Msn'i var! Msn kullanmıyorum ama benimde 2 ayrı hotmail hesabım, bir gmail hesabım var. Facebook üyeliğimi erkek arkadaşımdan telefon beklediğim bir sırada, bana sanal bir kahve yollaması nedeniyle "deactive" etmiştim, bir daha da hiç açmadım. (Erkek arkadaşıma nolduğunu merak ederseniz, bir sonraki yazımda bu renkli,neşeli,hüzünlü,ilginç öyküyü anlatırım.;) )Kısacası, bu sayımlarda benim pozisyonum nedir bilemiyorum ama... kendimi biraz ezik hissettiğimi itiraf ederim.
Ve...
Geçenlerde bir arkadaşımla konuşurken bu sanallık durumunun canını sıktığını, karşılıklı geçip kahve içmenin... devam etmiyorum, hepimizin artık ezberlediği cinsten bir sohbet. Sanal dünyanın vazgeçilmez #klise si! ;) Herkesde bir şikayet, ama herkeste bir sanallık, sanallıktan kopamama durumu. En bilindik sözle, bu ne perhiz bu ne lahana hesabı. Nedeni, niçini bırakalım ciddi bir şekilde İsviçre'liler araştırsın. Sosyologlar araştırsın demiyorum, çünkü kendimi bildim bileli İsviçreliler her şeyi araştırıp, delilsiz sunarlar. O kadar güvenilir millettirler yani. Bir aralar İsviçre'nin ülke değil, Nasa tarzı bir araştırma merkezi filan olduğunu sanan bir arkadaşım bile vardı.
Yani benim anlatacaklarımın hepsi "bana göre" dir. Bilimsellikle ilgisi yoktur, yaşanmıştır, gözlenmiştir, uydurma değildir ama kayda değer mi bilmiyorum. Maksat blog bugün boş kalmasın.;)
Bu yazıyı okuyacak olan herkesin sanalla ilgili bir anısı olduğundan kuşkum yok. Üşenmeyip eklerseniz, gülüşürüz, halimize ağlaşırız, kendimizle kafa buluruz. Yazıları okuyanların bana twitter üzerinden yorum yapmalarına, tartışmalarına alışkınım gerçi.;)
Benim sanal maceram, google'a "forum siteleri" yazmamla başladı. Kafama uygun bir tanesine üye oldum. Avatarlarda yer alan fotolara bakılırsa epey "elit" bir sitedeydim. Konu başlıklarıda tatminkardı. Felsefe bölümünü tıkladım... ve macera başladı!
Ben Hegel üzerine bildiklerimi döktürürken, özel mesaj kutuma düşen mesaj sayısındaki artışın farkında bile değildim. Büyük iş başarmış kişilerin rahatlığıyla arkama yaslanırken... aa bir baktım 17 mesaj! Aman bende bir sevinç, bir mutluluk... Yazdıklarımı tebrik ediyorlardı mutlaka. Açtım: "Nerden? İş/okul? Yaş?", açtım: "Asl?"... iyi ki resim yüklemeyi bilmiyordum da, profil fotom sitenin kendi logosuydu;) Yanlış anlamayın, güzel,çirkin konu değil, önemli olan kullanıcı adı ve "ya tutarsa" mantığıydı. Bunu yıllar içinde anlayacaktım.
Hep bir fırlama yanım vardır, inkar etmiyorum. Daha önceleri okuyanlar bilirler, bastırılmış her türlü duyguyu çok sonradan yaşamaya başladım. Herşeyden biraz eğlenceli yan arama maymunluğu tamamen bundan kaynaklanıyor.
Sitelerin asıl amacının ne olduğunu anladığımda, hiç itiraz etmeyin, gerçekten beklentileri farklı kişilerin işgali altında pek çok site, daha afilli bir isim buldum kendime: Janet!
Bu Janet'i iki kafadar arkadaş birlikte kullandık, ve çok eğlendik. Hiç bir randevu talebini geri çevirmedik! Gittik üstelik pek çoğuna. Hatta utanmazca beklettiğimiz insanın yanına kadar gidip, "saatiniz kaç acaba?" diye sormayı ihmal etmedik. Hatta aynı adreste birden çok kişi çağırıp, uzaktan resimlerini bile çektik. O garipler bekleyedursun, biz çoktan yeni kurbanları arıyorduk bile farklı sitelerde.;) Ayıplıyorsanız okumayın lütfen, çünkü hiç biri rencide amacıyla yapılan yaramazlıklar değildi. Sulu zırtlak ilişkilerin, iki selama bir şiire, bir güzel söze, ya da iki geyiğe dayalı yüzeysel ilişkilerin biraraya getirdiği insanların bekletilmesi olayı deyin geçin. Bilmiyorum artık sosyologlar bu açlığı nasıl değerlendirirler? Ama bildiğim bir şey varsa, bizim ülkemizdeki tecavüz vakalarının çoğunun altında yatan bu bastırılmış açlığın mutlaka düzgün bir şekilde incelenmesi, ailelerin ve gençlerin mutlaka bilinçlendirilmesi gerekliliğidir.
Bu konuda erkeklerin yalnız olmadığını hatırlatırım. Çünkü bir diğer kullanıcı adımda Ömer'di! Ve Kadıköy'de Boğa'nın altında bekleyenler her zaman erkekler değillerdi!!
Bu durum uzun sürmedi, kazasız belasız atlattık ama...
Hep konuya hakim taraf olunamıyor ki.;) İlk dolandırılışım, genç bir evli çift tarafından gerçekleştirildi! Hasta bir çocukları vardı, ve durumları hiç parlak değildi. Kadın ayrı ağlıyor, erkek ayrı. Ve bir sabah kadın hastalanan çocuğunu acile götürdüğünde, nette (!) olan baba, bana yardım edip edemeyeceğimi sordu. Ettim! Bu yardımlarım 1 ay kadar sürdü. Ben 1 milyardan biraz fazla bir rakamla kurtarmıştım ama bunların deşifresinden sonra öğrendik ki, forumun merhametli ahalisinden toplam 10 milyar bir ödeme yapılmıştı kendilerine... ;)
Gülüyorduk, eğleniyorduk ama ciddi vakit ayırıyordum geceleri.
Böyle sürmezdi elbet, ve aslıma dönüp, tüm bu (anlatamayacağım kadar çok) saçmalıklara son verdim.
Ta ki, bir yıl sonrasında çok yakın bir arkadaşım gerçekten çok yararlı bir forum sitesi açıp, bana görev vermeyi teklif edene kadar!
Site yavaş yavaş büyüyordu. Çok sıkı kontrol edilen, konularla ilgili gerçek uzmanların konuk yazar olarak katıldıkları ciddi bir site. Öyle ki, tanışma toplantısı yapıp üyelerle birlikte olmaktan sakınca görmedik. Hatta bu fikir/ eğlence toplantılarını rutine bindirdik.
Ve... şu anda paylaşırken bile ellerimi titreten, uzunca bir süre bırakın neti, insanlardan uzaklaşmama neden olan olayları yaşamamla birlikte, canım arkadaşım gelecek vaadeden sitesini kapatı ve dağıldık.
Facebook'ta çok kısa bir süre kaldım.
Sonra Twitter'ı keşfettim. Gerçek yazarlar, profesyonel isimleri takip. Anında haber alabilme özelliği.
Ama bu kadarla sınırlı kalmıyormuş.;) Sohbet sohbeti açıyor, ekleyenler, eklenenenlerle değişik ama bilindik bir sohbet dünyasına adım atılıyormuş. Bilindik sözünden lütfen kimse alınmasın, alınacak olanlar zaten benim okuyucularım arasında yok.;) Umarım.
Dağılan siteden bana kalan güvensizlikle henüz kendi fotomu, gerçek ismimi paylaşamadığım için üzgünüm. Kendimi yarım hissettiğim zamanlar olmuyor değil. En güvendiğim kişilere "bak ben buyum" demek ben istemez miyim? ;(
Bir süre daha yenemeyeceğim bu korku için sizlerden özür dilerim.
Çünkü bir gece, çok yakın saydığım bir dostuma adını seslendiğimde, beni dinlemedi, ne anlatmaya çalıştığımı sormadı bile.;) Sildi, gitti. Canı sağolsun. Ama bu da bana ders olsun. Demek biraz daha zamana ihtiyacım var, insanlara gerçekten güven vermek ve güvenilmek adına...

Not: Uzun oldu.;) Hakkımda biraz farklı düşünüyor olabilirsiniz, bu riski göze aldım. Çünkü hiç bir zaman olduğumdan farklı bir karakterle tanınmak istemem. Çok duygusalımdır, çok romantiğimdir, ama yaptığım hiç bir yaramazlığı "ben televizyonda belgesel izlerim" türü yalanlarla örtbas etmek istemem.
2.not: Bu yazıyı biraz daha rahat okunacağını tahmin ettiğim için yana yatırmadım.;) Farkındayım estetik değil.