Kısacık not

Bazı geceler, sonu sabah aydınlığında bitse de, karanlığını sürdürür. Ve bu gecelerin özel insanları, o karanlıkları aydınlık eyler.
Yani...
Karanlık mı, ve aslında aydınlık mı kestiremezsiniz ilk anda.
Nazım bile gelmez aklınıza... Hani "sen yanmazsan, ben yanmazsam, nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa?" diye sorar ya.
Birilerinin yanması gerekmesi elbette hoş değil.
Ve keşke bu şiir yazılmasaydı.

Ben karanlıklar içinde, yılmaz aydınlık yüzler görmenin, tanımanın mutluluğunda not düşüyorum tarihe!

Her karanlığın mutlaka bir aydınlık yüzü var. O zaman... aydınlıklar çok uzak değil! TÜRKİYE için!