Yavsak,yalaka... neyse iste!

Aslında, tam olarak bilmiyorum aralarında bir bağ var mı yalaka ile yavşak'ın? Çağrışım bana "doğru yoldasın" diyor gibi...
Yalakaysan yavşaksın!

Yavşak sözünü kullanmayı çok sevmediğimi daha önce yazmıştım, hatta yaygınlaşmasından korktuğumu da. Hala da korkuyorum, ama ne var ki izlediğim yalakalıklar bana bu sözcüğü kullanmanın tam yeri dedirtiveriyor bazen.

Öyle çok uzaklara gitmiyorum, konuyu Twitter ile sınırlandırıveriyorum.;)

Doğal olarak en yakın örnek benim!
En iyi tanıdığım kişi de benim!

Deli bir dürüstlüğüm vardır. Sevdiğimi harbi severim. Ama seviyorum diye iltifata boğmam, ya da bir dengesizlik görünce görmezlikten geliyormuş gibi yapmam.
Çok eskilerde bir yakınım bana şöyle bir şey dedi, "bez gibisin". Anlamadım. "Bu ne demek?" diye sordum, "öyle işte..." dedi, "bez gibi dümdüz!"
Bezden beze fark var tabi ki.;)
Sonraları öğrendim ki, bana yakıştırdığı bez saflıkmış!
Dürüstlük anlamında saflık. ;)

Sevdiğim ne varsa, çekinmeden söylerim, sevmediklerimi de tabiki.
Cüneyt Özdemir'i sevmem, ama göz renginin güzelliğini çok sevdiğimi kendisine söylerim. Ahmet Hakan çizgisini sevmem, ama zekasını, bazen gerçekten çok sevimli oluşunu nasıl görmezden gelebilirim ki?
Bu iki örneği verme nedenim, Twitter'a üye olunduğu anda "izlemeyeni döverler" yazmasa bile, yazılı olmayan Twitter kuralı olmasındandır. Birinden biri mutlaka takiptedir! ;)

Ve...
Parti başkanlarından, milletvekillerine, köşe yazarlarından sanatçılara, oyunculara,radyoculara, bilumum medya mensubuna "bir tık ötede" mesafesinde olabildiğimiz bir sosyal ağ Twitter.
Onlarında sıradan insanların nabzını tutabileceği, belki de biz sıradanlardan çok daha fazla yararını gördükleri, görebilecekleri bir sosyal paylaşım sitesi.
Aslında tam bir "al gülüm ver gülüm" denebilir belki ama veren hep tek taraf olunca işler biraz karışıyor.;)
İlgi duyduğu ünlüye yazıp yanıt alamayanlar, "seni biz yarattık"tan, "aman bunun da ne olduğunu anladık" a kadar, benim pek tarzım olmayan tweetleri sıralıyorlar.;)
Evet, gerçekten "ne olduğunu" gayet net anladığımız hazımsız, şımarık ünlüler yok değil.
Neyse...
Bunlar farklı bir konu, inceleriz daha sonra.

Benim bu akşam yazmak istediğim "yalakalar"!

Kimse alınmasın, kusura bakmasın, (ama bu davranışta olanlar alınsın) yalakalıkla, niyeti gerçekten beğenisini ifade etmek olanı en saf insan bile ayırdedebilir. Ben ciddi şaşırıyorum, sadece "ben sizin hayranınızım" tarzı tweetlerin abartılmasına. Ve bu kişiler yanıt aldıkları anda RT yapmıyorlar mı?;) Eminim, bu kişiler eşine dostuna "aa bilmemkim mi, bizim arkadaş yahu, twitter'da kankayız biz onunla..." filan diyorlar, hatta daha da komiği buna gerçekten inanıyorlardır da!
Acınası!

Bu yalakalık, siyasilere yazılan tweetlerde o kadar komik bir hal alıyor ki.
Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Melih Gökçek Twitter'da hesap açtı. Kendisine atılan tweetleri izledim. Ankara'lı olmayan, Ankara sorunlarından bihaber, "Başkanım" diye seslenip, "siz süpersiniz" e getiren bazı arkadaşlar vardı ki... neyse, bu konuyu da Twitter'da yazdım ve malum çoğu unfollow etti, alıştık artık mı desem?;)
Ha bu arada, bu yoğun ilgi galiba Sayın Gökçek'i de şaşırttı, Ankara'lıların sorunlarına yanıt vermek yerine, kendisine yazılan övgüleri RT yaparken, hakaret edenleri "avukatım yanımda ona göre!" diye savmaya çalıştı. Ve Twitter'da Ankara'nın şu ana kadar hiç bir sorunu çözülemedi. Ama bazıları, "Başkanım'mı? Yahu daha dün gece yazıştık..." diye çoktan Gökçek'i arkadaş ilan ettiler bile!;)

Bilinçli hayran olmanın bilincine Twitter'da vardım.

Övünmekle ilgisi yok, ama takip edenler bilirler, üye olduğum andan bu yana, samimi bir dille sorduğum ne bir soru, ne bir görüş yanıtsız kaldı. Hatıra olsun diye çoğunu kaydettim, gülmeyin.;) Ama şunu çok iyi biliyorum ki, sorum ya da görüşüm, muhatabım olan ünlü tarafından yanıtlandıktan sonra her ikimizde kendi işimize döneceğiz. Ben bana yanıt vermesini, doğal bir yaklaşımım olduğu için normal karşılayacağım, ünlü kişi de beni yaşamına katmayacak yani!
Sadece bir paylaşım gerçekleşecek aramızda. Herkesle olduğu gibi...
Abartısız, doğal bir paylaşım.

"Ablacım,abicim... sen harikasın,iyi ki varsın, süpersin, seni izledim en şahane sendin, kitabın okuduğum en iyi kitaptı, sen yazınca en doğrusunu yazarsın, albümünü aldım dinlediğim en iyi albümdü... vsvsvs" tarzında yaklaşımlar, yanıt alamayınca "amannn bunu da tanıdık, burnu büyüğün tekiymiş..." e dönüyorsa, bunun adı bence yalakalık!
Yanıt alınca, "Biz kankayız abi" moduna girmekte yavşaklık!

Twitter'ın "fenomen" yaratmasına şaşırmıyorum.
Hatta kendilerine gösterilen samimiyetsiz, çıkarcı yaklaşımla gaza gelip, bazı kişilerin, kendisini eleştirenlere "block" atmasına da şaşırmıyorum.

Şu yazıyı okuyan bazılarının bana "ukala" demesine şaşırmayacağım gibi...;)

Sevgi ve içtenlikle kalın.
Gerçekten geri dönüşü gerçek sevgi ve içtenlik oluyor.

Bu notu eklemeliyim: Aslına bakarsanız, sadece ünülere yapılan ağdalı iltifatlardan değil, kişilerin birbirlerine samimiyetsiz, klişe iltifatlarından da çok sıkılıyorum ben.
Doğallık ne güzel bir şeydir...